Tasmania – the story continues

Het heeft even geduurd (was druk met van alles en nog wat) maar hier dan deel 2 van onze Tassie Adventures.

Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorige verhaal. Door die te lezen vind ik toch altijd maar weer motivatie om een nieuw verhaal te schrijven.

Zaterdag 24 december - een zonnige dag in een mooi Nationaal Park aan de Oostkust van Tasmanie. We reden een kort stukje naar het bekende Wineglass Bay in Freycinet NP. Je kunt hier wandelingen doen van verschillende afstanden en moeilijkheidsgraden. Het was een hete dag en vol goede moed gingen we op pad om de naar het strand van Wineglass Bay te wandelen. De baai is (zoals de naam al zegt) gevormd als een wijnglas. Eerst liepen we naar een mooie lookout we moesten redelijk wat klimmen. Hier hebben we nog even een fotoshoot gedaan met Kerstmutsen. Toen daalden we verder af naar het strand via heel wat steps. Aangekomen op het strand bleek het enorm te waaien en het was niet echt heel aangenaam maar toch hebben we hier lekker gerelaxed. Er lagen wel enorm veel blue bottles op het strand (kleine blauwe kwallen die je heel pijnlijk kunnen steken) dus erg gerust liep ik er niet rond (wijs geworden door een ervaring vorig jaar). De weg terug zag ik wel wat tegenop omdat het flink klimmen was maar voordat we het wisten waren we al weer bij de top.

We pakten onze campervan en net toen weg reden zag Jobkien een dorstige en verhitte wallabie. We zijn gestop, hebben water gegoten in een kom en even later was de dorsitge wallabie niet meer zo dorstig. Het was heel schattig we konden 'm zelfs aaien! Het was de dag voor Kerst en we moesten snel verder om nog boodschappen in te slaan voordat de winkels zouden sluiten. We hadden ook nog het geluk een benzine pomp te vinden die open was dus we hebben die avond nog een heel stuk door het binnenland van Tassie gereden tot de richting van Launceston. Buiten deze stad wilden we een plekje vinden om te kamperen. Na wat rond gereden te hebben over het platteland vonden we uiteindelijk een mooi plekje op een zandweg tussen de velden met klaprozen en granen. Echt mijn favo plek. Het deed me wat aan Haarle denken (het gebied bij de schaapskooi waar we altijd houtdorp hadden) We stonden op het land van een boer maar het was al redelijk laat dus die hebben we niet gezien. Na het avondeten lagen we ook al weer vroeg in bed.

Kerstochtend zaten we heerlijk buiten te ontbijten toen er opeens een auto aankwam; het was de boer. Nadat ik het een “merry Christmas” wenste vroeg hij wat we hier deden en hoe lang we nog bleven. Hij zag er niet super vriendelijk uit maar vond het volgens mij wel ok dat we op zijn land stonden. Hij reed weg maar kwam zo'n 15 minuten later terug. Hij had eens met z'n vrouw gesproken en zij nodigde ons uit voor een Kerstlunch. Zo lief! Het enige probleem is dat we met z'n vieren waren en ik de enige was die het heel graag wilde dus we zijn niet gegaan. Helaas hebben we zijn aanbod afgeslagen en gingen we op weg naar Cralde Mountain.

Onderweg kwamen we nog door een schattig dorpje met The Honey Farm van Tasmanie dus daar maakten we een stop want ze waren open ondanks dat het Kerst was. Het bleek een winkel / museum te zijn met ALLES met wat maar iets met bijen te maken heeft. De eigaren bleken een Nederlandse familie te zijn die al 30 jaar geleden uit NL waren geemigreerd naar Australie (dan stelt mijn 5 jaar in Australie natuurlijk nisk voor :D).. Na rondgekeken te hebben en een lekker ijsje te hebben genuttigd reden we verder richting Cradle Mountain National Park.

Het was mijn rijdag en het was nog flink lastig aangezien de wegen heel smal zijn met veel bochten. We moesten een heel eind dalen en het begon flink te stinken in de auto – de remmen waren oververhit. Oeps, best gevaarlijk. Rond de middag kwamen we aan in het nationaal park, helaas regende het (enige regen die we gehad hebben in Tasmanie), dus relaxten we wat in de campervan. Totdat ik er genoeg van had en besloot te gaan wandelen – regen of geen regen. Je bent tenslotte maar 1x hier. Tara en Jobkien gingen mee en al snel kwam de zon te voorschijn. We hebben een kleine wandeling door een regenwoud langs een kleine stroom gemaakt, echt heel erg mooi! We zagen zelfs nog een wallabie met joey (baby) die uit zijn buidel te voorschijn kwam.

Rond 5 uur waren we weer terug bij de campervan en informeerden we of er nog plek was op de camping. Ja hoor, we hadden geluk. Het was vandaag Kerstmis en op ons menu stonden hartige en zoetige pannekoeken. Ook al zagen ze er niet zo uit als pannekoeken het smaakte heerlijk! Op deze camping vond ik ook nog weer een wallabie met joey, zo lief!

Zo, dit waren mijn verhalen van dag 3 en 4.