Western Exposure

Ok, zit je er klaar voor? Hier dan het verslag van mijn trip naar Western Australia (WA). Ik heb foto's bijgevoegd en ik heb zelfs de moeite gedaan ze op dag te selecteren en er een korte omschrijving onder te zetten. Waarschuwing: lang verhaal :-)

Zaterdag 23 juli
Om 5.30 werd ik opgepikt door de airport shuttle bus en een half uur later stond ik op Sydney Airport. Mooi op tijd voor mijn vlucht van 730. Ik had me al online ingecheckt de dag ervoor en hoefde dus alleen maar mijn bagage af te droppen. Mooi makkelijk dacht ik dus. Maar helaas, Virgin Australia had een niet zo leuke mededeling voor mij: mijn vlucht was gecanceld wegens mist in Perth en ik kreeg te horen dat ik nu om 1500 uur mocht vliegen. Mooi balen dus. Op hetzelfde moment kreeg ik een SMS van Virgin met dezelfde informatie. Jammer dat ze dat niet 45 min eerder hadden verstuurd dan had ik de dag thuis kunnen doorbrengen. Maar ok, niks meer aan te doen. ik kreeg nog wel bonnen ter waarde van $25 als compensatie. Tja wat te doen. 9 Uur wachten daar had ik niet zoveel zin in. TOen maar de bus naar de stad genomen en naar de bioscoop gegaan en een thee gedronken en krant gelezen in een cafe. Je moet toch wat. Helaas regende het enorm en had ik mijn paraplu ingecheckt met de bagage dus regende ik ook nog eens zeiknat en moest ik nog op zoek naar nieuwe sokken. Om 15.00 vertrokken we dan toch echt en zo'n 5 uur later landde ik in Perth. Ik had mijn hele eerste dag dus gemist daar. Nadat ik een bus had genomen en toen op zoek ging naar mijn hostel ben ik maar uiteten gegaan met mezelf. Ik belandde in een Egyptisch restaurant, ik was de enige klant. Gezellig.

Zondag 24 juli
Na een niet zo'n goede nacht (snurkende kamergenoot) stond ik vroeg op om te voet Perth te verkennen. Ik had een kaart mee en genoot van de zonneschijn en het zachte weer. En van de rust op straat. Wat een verschil vergeleken met Sydney. Na een uur wandelen trakteerde ik mezelf op een ontbijt aan het water en zat heerlijk in zon op het terras de krant te lezen. Toen was het toch echt tijd om verder te gaan. Ik nam een bus naar Kings Park een 1000 hectare groot park aan de rand van het centrum van Perth. Het ligt wat hoger dan de rest van de stad dus ik genoot van de schitterende uitzichten. Ik heb een mooie wandelingen gemaakt over de glazen tree top brug. Deze brug is heel hoog, net zo hoog als de toppen van de bomen. 's Middags heb ik de trein genomen naar Fremantle een suburb van Perth aan de haven. Leuk, maar erg druk. Na een lekkere sushi lunch en wat rondgeslenterd te hebben nam ik de trein terug naar de stad. s Avonds had ik afgesproken met Monique, een oude bekende uit Sydney. Ze woont nu in Perth en we zijn naar een leuke pub geweest.

Maandag 25 juli
Om 6 uur ging mijn alarm af na wederom een korte nacht (ik had WEER een snurkende kamergenoot) en rond 6.45 werd ik opgehaald bij mijn hostel door Western Exposure, de tour company waar ik mijn reis naar Broome heb gemaakt. Na een half uur waren allen andere medereizigers ook opgepikt en verlietten we de stad. Ik had een plaats aan het raam en Stefano (laat ik hem vanaf nu maar de Italiaan noemen) kwam naast me zitten. Binnen een half uur lag hij half op mijn schoot te slapen dit ging gepaard met een enorm gesnurk. Ook leuk he. Ik had me toen gelijk voorgenomen om nooit met hem op 1 slaapkamer terecht te komen. We reden flink door en na een aantal uur kwamen we aan bij de Pinnacle Dessert in Nambung National Park. Hier regende het, dat verwacht je niet in de woestijn. Ik kan niet goed uitleggen wat pinnacles zijn, maar kijk maar even bij mijn foto's. Het is het gele zandlandschap (met grijze luchten) waar een soort stenen/rotsen verspreid staan in het landschap. Na deze stop reden we een aantal honderd kilometer verder naar het noorden, naar het klein plaatjes Horrocks. Hier kwamen we rond 1700 uur aan (na ong 650 km gereden te hebben) en verbleven we ook onze eerste nacht. De accomodatie was een privat beach house met een mooie overdekte veranda vanwaar je zo het strand op kijkt. Ik heb een heerlijke strandwandeling gemaakt en ook mijn eerste zonsondergang in WA gezien. Op deze eerste dag leerde ik ook langzamerhand mijn reisgenoten kennen. Een leuke en gevarieerde groep en bijna iedereen was al eens eerder in Australie geweest, erg leuk! Tijdens de hele tour werd er elke ontbijt, lunch en avondeten aangeboden aan ons. Maar we moesten het wel zelf voorbereiden, koken en afwassen. Ik heb echt heerlijk gegeten de 10 dagen van de trip. Die nacht lag ik vroeg in bed, gelukkig niet op de kamer met de Italiaan, want de volgende dag moesten we allemaal om 600 in de bus zitten voor onze volgende bestemming.

Dinsdag 26 juli
5.00 am wake up call, binnen een uur zaten we allemaal in de bus en vertrokken we naar Denham in Shark Bay, zo'n 500 km ten noorden. Maar we reden niet aan 1 stuk door we maakten stops om mooie wandelingen te maken. De voornaamste stop was Kalbarri National Park, dit park staat bekend om gorges (kloven) en we hebben flink wat afgedaald en geklommen. Er was hier de mogelijkheid om abseiling te doen in Murchison Gorge en dat heb ik samen met nnog een paar andere uit mijn groep gedaan. Ik denk niet dat ik veel talent heb want ik bungelde op een gegeven moment maar wat in de lucht en kon met mijn benen niet meer bij de berg komen om me af te zetten, oeps. En daarna ging ik juist hard naar beneden en crashtte ik half met mijn rug in de berg. Daarna moesten we nog een flinke berg afklimmen maar uiteindelijk kwamen we uit bij een mooie rivier in een enorm mooi landschap. Daar heb ik heerlijk genoten van de rust, de zon en het schitterende landschap. Toen moesten we nog weer helemaal omhoog klimmen, dat was wel een uitdaging voor sommige mensen. We gingen toen door naar "Nature's Window". Dit lijkt op een soort raam in een rots. Na een lange rit kwamen we aan op schiereiland Shark Bay, waar het dorpje Denham (misschien komt dat wel van het Nederlandse Den Ham) ligt, hier wonen zo'n 600 mensen. Maar voordat we daar heen gingen maakten we een stop bij de Stromatolites at Hamelin Pool. Stromatolites zijn de oudste fossielen ter wereld. Ze lagen hier half in half uit in de zee (ligt een beetje aan of het eb of vloed is). Echt heel erg mooi. Het zijn de oudste tekenen van leven van de hele wereld echt indrukwekkend! De stromalites die wij hebben gezien zijn 2,7 biljoen jaar oud. Het is dan ook een World Heritage Site. Neem maar eens een kijkje op deze website: http://en.wikipedia.org/wiki/Hamelin_Pool_Marine_Nature_Reserve Na deze stop reden we verder naaar Denham. HIer was er een kleine issue, namelijk de Italiaan. Inmiddels waren een aantal andere reisgenoten erachter gekomen hoe enorm hard hij snurkt en wilde niemand hem in zijn kamer, best zielig. IEdereen vertelde hem dat zijn/haar kamer vol zat. Uiteindelijk sliep hij in de kamer naast ons en heeft hij mij ook wakker gehouden. Ook kregen mijn kamergenoot Yvonne en ik een schrik deze nacht. Onze andere kamergenoot Michelle kreeg een seizure (epileptische aanval) en dat was echt heel erg eng om mee te maken. Pfff ik had echt geen idee wat er aan de hand was.


Woensdag 27 juli
Weer een vroege morgen. Onze eerste stop was Monkey Mia, hier zie je gaan apen maar.... dolfijnen! En ons wachten werd beloond, een stuk of 10 dolfijnen kwamen aangezwommen. Ik stond in het water en ze kwamen heel dicht bij me. Er worden elke dag 5 doflijnen geselecteerd die een paar vissen krijgen (anders worden ze te afhankelijk van de mensen). Ze bleven wel een half uur bij ons, echt heel erg leuk! Daarna had tourguide Kimberley nog een leuke verrassing voor me. Ze vroeg me namelijk gisteren of ik toevallig het programma "the farmer wants a wife" (boer zoekt vrouw aussie versie) ken. En laat dat nou net het enige programma zijn dat ik volg! 1 van de farmers van het vorige seizoen is haar beste vriend, hij heeft een parel "boerderij" in zee. En ze had even een korte ontmoeting geregeld. Erg leuk. Daarna weer verder. Na een korte koffiestop in Denham gingen we naar Shell Beach. Een beach, die zoals de naam al aangeeft, uit schelpen bestaat. Dit strand is 110 km lang. Het is 1 van de 2 stranden ter wereld die gehaal uit schelpen bestaat. De schelpen gaan wel tot 10 meter diepte! Ontzettend veel kleine witte schelpen en super blauw water. Wat is WA toch mooi. Ook deze dag zaten we weer zo'n 600 km in de van. We kwamen in een klein dorp in de woestijn, Carnarvon, dit is de enige plek tijdens de tiendaagse reis waar mijn telefoon ontvangst had. Aan het eind van de dag kwamen we aan in ons hostel in Coral Bay waar we na een lekkere bbq 's avonds gezellig wat spellen hebben gespeeld. Coral Bay is geen dorp maar een settlement. Ze hebben bijv geen politie, ziekenhuis of postcode. Als de paar mensen die er wonen bijv boodschappen willen doen of op doktersbezoek moeten ze naar het dorp Exmouth rijden, zo'n 150 km ten noorden van Coral Bay. 's Avonds hebben we wat tafeltennis en mega jenga gespeeld in het hostel. Ook deze avond lag ik weer vroeg in bed, het is best vermoeiend om elke dag vroeg op te staan en zoveel dingen te beleven. Helaas ook deze nacht weer verstoord door een dronken Ierse die het leuk vond om ons middernacht wakker te kietelen en te zingen.


Donderdag 28 juli
Dit was een vrije dag die iedereen zelf kon invullen. Ik besloot om een dagje erop uit te gaan in een boot. Het was zalig weer een samen met een aantal andere reisgenoten en wat onbekenden hebben we een heerlijke dag op het water doorgebracht. Veel gesnorkeld met haaien (ongevaarlijke), schildpadden, vissen en mantarays. Ook zagen we vanuit de boot nog walvissen in de verte en naast onze boot zwommen dolfijnen en dugongs (zeekoeien). Als ik snorkel voel ik me net een vis :-). Het water was heerlijk warm. Aan het eind van de middag reden we door naar onze volgende bestemming: Exmouth. Dit was een korte rit van zo'n 150 km.

Vrijdag 29 juli
Deze morgen vertrokken naar Turquoise Bay, dit is echt heel erg mooi! Witte stranden en heel blauw water. We hadden allemaal snorkels, duikbrillen en vinnen meegenomen omdat het hier erg mooi snorkelen is. En het beste is nog: het koraal zit niet een 1 km ver de zee in, maar het is gewoon gelijk vanaf het strand te bereiken. We moesten eerst zo'n 50 meter zwemmen, en als je dan ging drijven op het water nam een waterstroom je zo 300 meter mee. Je hoefde dus niks te doen en onder je zag je haaien, schildpadden en vissen. Als je dan bij het einde aankwam liep je over het strand weer terug naar het begin van de stroming en werd je eenmaal in het water zo weer meegetrokken door de stroming. Ik vond dit een erg leuke dag en heb de hele ochtend in het water doorgebracht. Na lunch reden we weer terug naar Exmouth waar we nog een 2de nacht verbleven. Ik heb die middag wat gerelaxed, ook wel eens fijn!

Zaterdag 30 juli
Deze dag verlieten we de kust en reden we een heel eind noord/oost, wel zo'n 650 km. Een lange rit maar het is vaak erg gezellig in de bus. Je luistert wat muziek, leest een boek, klets met je medereisgenoten, slaapt wat of geniet van het landschap. Na vijf dagen verlieten we het landschap dat "ranges" heet en gingen we echt de woestijn in. De grond werd roder en roder en huizen zagen we niet meer. Ook tussen "tankstations" zit een enorme afstand. Het is niet echt een tankstation zoals in Nederland of in Sydney maar ze noemen het road houses. Hier kun je tanken, eten, soms zelfs overnachten en ook zijn er douches voor de truckies. Je ziet veel enorm lange vrachtwagens, road trains noemen wij ze. Ik denk niet dat ik tijdens die 8 uur rijden een woonhuis of boerderij heb gezien. Totdat we aan Tom Price kwamen, een klein mijn stadje. Hier konden we voor de laatste keer wat eten inslaan want we gingen het National Park Karijini in. Dit Nationaal Park heeft een oppervlakte die 2x zo groot is als Duitsland. Het staat bekende om zijn gorges, de aborginals en ook wat kleine bergen. Net na zonsondergang bereikten we de camping. Het viel me echt 100% mee. Onze tenten staan er permanent dus we hoefden niks op te zetten. Ook was er 1 douche en wc. Al heb ik die drie dagen dat we hier waren niet gedouched (2 min maximum douche tijd per persoon). Ik zwom elke dag in de kleine pools in de gorges. Zalig! We kookten een lekker avondeten en genoten die avond van de sterren. Maar brrrrr wat was het koud die nacht. Het had zelfs gevroren! Wat was ik blij met mijn kruik. De arme Italiaan had de hele nacht niet geslapen. We hadden swags gekregen om in te slapen (soort matras met leren buitenkan waar je in ligt), je moet je slaapzak in de swag doen. Maar dat wist de Italiaan niet dus hij heeft echt enorm veel kou geleden. Ik was erg blij met de kruik die ik had meegenomen.

Zondag 31 juli
Deze dag begonnen we met een stevig ontbijt van spek, eieren en tomaten. Zalig. Helaas ook minder goed nieuws. Een man van een andere groep is aan een hartaanval overleden. De dichstbijzijnde Ambulance moest komen van 2 uur ver... Dat was even een tegenvaller voor iedereen. Deze dag hebben we veel kloven naar beneden gelopen. Erg mooi! Veel klimmen en dalen en onderin de kloven zijn natuurlijke watverallen en 'pools'. Enorm koud water maar ik ben altijd wel in voor zwemmen dus ik heb me heerlijk verfrisd. 's Avonds hebben we op de camping de zonsondergang bekeken en daarna met z'n allen gekookt en gegeten. Nadat dat gedaan was heeft Kimberley ons van alles verteld over de sterren. Het was weer een heldere avond en aangezien het enorm donker is in de woestijn hebben we dan ook veel vallende sterren gezien.

Maandag 1 aug
Vandaag stonden nog een aantal kloven op de planning maar helaas liep het niet zoals gepland. Isabel voelde zich al een aantal dagen erg slecht en had erg veel uitslag over haar lichaam. Kimberley besloot geen risico te nemen en dus moest ze naar de dokter. Dat was wel een aantal uur rijden en wij moesten allemaal mee (zodat we eventueel na het doktersbezoek gelijk weer doorkonden naar de gorges). Dus met z'n allen gingen we naar het mijndorp Tom Price. Wij hebben heerlijk gezond in het park terwijl Isabel bij de dokter was. Die kon niet uitvinden wat haar was en zij moest uiteindelijk in Tom Price blijven en wij gingen met z'n allen in het begin van de middag weer naar een gorge. Een heerlijke wandeling naar beneden gemaakt en weer bij wat pools aangekomen. Ik ben er 1 gesprongen maar was er binnen 2 tellen weer uit want het water was toch wel erg fris. 's Avonds weer de zonsondergang bekeken en we kregen te horen dat we Isabel niet meer zouden zien. Ze bleek de waterpokken te hebben en kon dus vanwege besmettingsgevaar de tour niet meer voortzetten met ons. Echt jammer!

Dinsdag 2 aug
Vandaag stond er weer een rit van zo'n 550 km op de planning. We reden vanaf Karijini NP via Port Hedland naar een cattle station (grote boerderij) in Pardoo. We vertrokken wederom vroeg en kwam rond 1600 aan op de cattle station. Na een verfrissende duik in het zwembad hebben Luisa en ik de boerderij wat verkend (is 500.000 hectare groot). Ik vond het echt erg mooi hier. Een beetje als McLeods Daugthers. Ze hadden erg schattige kalfjes en minder schattige stieren! We hadden lekkere steaks op de barbecue en salades voor ons avondeten en genoten van deze avond op de cattle station. We hebben bij het kampvuur gezeten. Deze nacht was erg onrustig voor mij. Luisa sliep bovenin het stapelbed en had nachtmerries en praatte in haar slaap. Zo vertelde ze me: Mariah something really bad must have happened in this room. Nou leuk om te horen :-). Ik zo: you CAN'T say that Luisa! Maar dat gebeurde nog zo'n 6x.

Woensdag 3 aug
Na een heerlijk pannekoeken ontbijt vertrokken we naar onze eindbestemming: Broome. Een rit van ruim 500 km. We maakten een stop op 80mile (!) Beach. Broome is de grootste stad in WA (op Perth na) en heeft zo'n 20.000 inwoners. Het is gelegen aan een heel mooi strand: Cable Beach. Broome staat bekend om de zonsondergang, parels en kamelen. We kwamen hier rond een uur of vier in de middag aan. Nadat we ingecheckt hadden in ons hostel ging ik samen met nog een paar anderen naar het strand om te zwemmen en de zondsondergang te bekijken. Erg de moeite waard. 's Avonds een gezellige avond gehad. Dit was mijn laatste avond, want donderdag moest ik weer terug naar Sydney. Een deel van mijn groep had nog 14 dagen te gaan, zij reisden namelijk verder naar Darwin (met een andere gids). Deze nacht sliep ik niet bij mijn reisgenoten op de kamer maar bij 3 Ierse meiden die al een paar weken in Broome zijn. Midden in de nacht kwamen er vier jongens onze kamer binnengerend en 1 sprong zo in mijn bed! Pfff ik schrok me dood en hij ook toen bleek dat ik van bed had geruild met het Ierse meisje. Oeps.

Donderdag 4 aug
Om 9 uur kwam ik aan op het super kleine tropische vliegveld van Broome en een uur later vloog ik naar Perth. Daar had ik een korte stop voordat ik verder vloog naar Sydney. Rond 22.00 (er is een tijdsverschil van 2 uur) was ik dan eindelijk thuis. En ik had een meevaller, het was ongebruikelijk warm in Sydney (het is winter hier) dus dat viel me mooi mee! Snel nog even mijn tassen uitgepakt en toen naar bed. Pfff al mijn kleren en schoenen waren echt megarood van de woestijn. Ook mijn huid was heel rood. Ik kreeg het er niet eens af na een douche.

Nou het is je gelukt, je hebt mijn hele verhaal gelezen. Het was een super vakantie in een heel mooi deel van Australie. Ik ben mijn volgende vakantie al weer aan het plannen.